लघुकथा- तथाकथित

ब्लग

लघुकथा- तथाकथित

विवेक दुलाल क्षेत्री आइतबार, असोज २, २०७९ ०८:४५

काठमाडौं– मानिसहरु आउँदै थिए। ठूलै आमसभा जस्तो लाग्थ्यो। बिहान दश बजे कार्यक्रम भनिएको थियो। तीन बजे सम्ममा पनि भीड देखिएन।

उद्‌घोषकले भने- अब आधा घण्टा हेरौं!

एकजना नेता बोले- निर्धारित समय सकिन लाग्यो सुरु गरौं

मानिसहरु तातो घाममा बस्दा दिक्क हुन थाले। सुरु नगर्ने रहेछन् भन्ने छनक पर्‍यो। अचानक कालो चस्मा, कालै सुट लगाएको मानिस गाडीबाट निस्क्यो। कार्यक्रम सुरु भयो।

उद्‌घोषकले भने-आजका प्रमुख अतिथिज्युलाई मन्तव्य राखिदिन अनुरोध गर्दछु।

अतिथि प्रमुख वक्ताले गला खकार्दै बोल्न थाले- आदरणीय प्यारा दाजु भाइ दिदी बहिनीहरु हो नमस्कार! हाम्रो पार्टी घुस नलिने पार्टी हो। अहिलेसम्म निष्ठाको राजनीति गर्दै आएको छ। पार्टीको जीवनमा जनता र देश नि सर्वोपरी हो। पुरानो पार्टी भएकाले एकपल्ट मौका दिनुस्।

भीडलाई उनको कुरा मन परेन। भीड विस्तारै घट्न थाल्यो। उद्‌घोषकले सानो चिट दिए-

‘अतिथि ज्यू कार्यक्रम टुंग्याउँ, यस्तै हो भने मञ्चमा आसिनबाहेक कोही यहाँ हुने छैन’