• गृहपृष्ठ
  • मुख्य समाचार
  • नेपाल लाइभ

    • राजनीति
    • निर्वाचन विशेष
    • अनुसन्धान
    • प्रवास
    • विचार
    • फिचर
    • समाचार
    • ब्लग
    • समाज
    • अन्तर्वार्ता
    • सुरक्षा/अपराध
    • साहित्य डबली
    • विश्व
    • कोरोना अपडेट
    • नेपाल लाइभ विशेष
    • जीवनशैली
    • भिडियो

    बिजनेस लाइभ

    • अर्थ समाचार
    • बैंक/बिमा/सेयर
    • पर्यटन-उड्डयन
    • अटो
    • पूर्वाधार
    • श्रम-रोजगार
    • कृषि
    • कर्पोरेट
    • सूचना-प्रविधि
    • बिजनेस लाइभ भिडियो
    • बिजनेस टिप्स
    • अन्तर्वार्ता - विचार

    इन्टरटेनमेन्ट लाइभ

    • समाचार
    • सिनेमा
    • अन्तर्वार्ता
    • रंगमञ्च
    • फिल्म समीक्षा
    • गसिप
    • संगीत
    • विचार-विश्लेषण
    • इन्टरटेनमेन्ट लाइभ भिडियो
    • सञ्जाल
    • फेसन
    • मोडल

    स्पोर्टस लाइभ

    • फिचर
    • फुटबल
    • क्रिकेट
    • अन्य
    • लेख-विश्लेषण
    • अन्तर्वार्ता
हाम्रो बारेमा
  • हाम्रो बारेमा
  • गोपनीयता नीति
  • प्रयोगका सर्त
आइतबार, असार १५, २०८२ Sun, Jun 29, 2025
  • गृहपृष्ठ गृहपृष्ठ
  • राजनीति
  • निर्वाचन विशेष
  • अनुसन्धान
  • बिजनेस लाइभ
  • इन्टरटेन्मेन्ट लाइभ
  • स्पोर्टस लाइभ
  • प्रवास
  • भिडियो

बिजनेस लाइभ

  • अर्थ समाचार
  • बैंक/बिमा/सेयर
  • पर्यटन-उड्डयन
  • अटो
  • पूर्वाधार
  • श्रम-रोजगार
  • कृषि
  • कर्पोरेट
  • सूचना-प्रविधि
  • अन्य
    • बिजनेस लाइभ भिडियो
    • बिजनेस टिप्स
    • अन्तर्वार्ता - विचार

इन्टरटेन्मेन्ट लाइभ

  • समाचार
  • सिनेमा
  • अन्तर्वार्ता
  • रंगमञ्च
  • फिल्म समीक्षा
  • गसिप
  • संगीत
  • विचार-विश्लेषण
  • इन्टरटेनमेन्ट लाइभ भिडियो
  • अन्य
    • सञ्जाल
    • फेसन
    • मोडल

स्पोर्टस लाइभ

  • मुख्य समाचार
  • फिचर
  • फुटबल
  • क्रिकेट
  • अन्य
  • लेख-विश्लेषण
  • अन्तर्वार्ता
ब्लग
पुस पुन्नुवाँ : ‘रात ब्याउनू’ है साथ्यौ
64x64
गोविन्द देवकोटा सोमबार, पुस १५, २०८१  १८:४०
1140x725

काठमाडौं– बिहानैदेखि गमक्क बादल लागिरहेको थियो। आज सगियो (वर्षा) हुनेजस्तै छ बाहिर बादल। खाना खाइसकेपछि बाहिर हात धुन आउनुभएको बुबाले भन्दै हुनुहुन्थ्यो। हिउँदमा वर्षा हुनुभनेको हिउँ पर्नु नै हो। हिउँ परेपछि दिनभर गाउँभरीका साथीभाइ जम्मा भएर हिउँका गोला बनाउँदै खेल्न पाइने भएकाले मेरो मन प्रफूल्लित नै थियो। 

मंसिरमा हिउँदे बाली लगाइसकेपछि पुस महिनाभर केही काम हुँदैनथ्यो। युवा अवस्थाकाहरु कमाउनका लागि कालापहाडतिर जान्थे भने गाउँमा केटाकेटी, महिला र वृद्धवृद्धामात्रै हुन्थे। पुसमा जन्मिने मान्छे भाग्यमानी हुन्छ भन्ने लोकोक्ति अझै पनि हाम्रो गाउँघरमा छ। 

किनकी वर्खाभरी जम्मा पारेको अनाज, कामको सिजन पनि नभएकाले घरमै भएकाहरुले सुत्केरी र बच्चाको स्याहार गर्थे। र खानाको अभाव पनि हुन्थेन। घरमा भएकाहरु बादल छाउनेबित्तिकै कुनै बुढापाकाको घरमा जम्मा भएर आगो ताप्दै गफिने, ज्येष्ठ भइसकेकाले दन्त्यकथा भन्ने र आलू पोल्ने तथा मकै भुटेर खाने चलन थियो। 

मध्ये दिउँसोसम्म बादल कालो भइसकेको थियो र बाहिर चिसो पनि बढेको थियो। त्यसैले घरमा तल्लो माथिल्लो घरका दाईहरु बुवासँग तमाखु खाँदै गफिनका लागि भान्साभरी जम्मा भए। चु्लामाथि बसाइएको कराईभरी एकघान मकै हालेर आमा भुट्दैहुनुहुन्थ्यो। ‘ए कालू बाहिर हेरेर आइजा त हिउँ पर्न लाग्यो कि नाइ। गाइबाच्छालाई घाँस हाल्नुपर्छ’ तमाखुको एक सर्को तानेपछि पल्लो घरको देवीलाल दाइले भन्नुभयो।

हामी आधाघन्टादेखि घरभित्रै थियौं। हाम्रो भान्सा दुई बाहिरका कोठा कटेपछि मात्र भित्र आउँथ्यो। माथि एउटा खोपो थियो (सानो झ्याल) उज्यालो आउनका लागि। तर म सानो भएकाले माथिसम्म पुग्न सकिनँ र बाहिर बादल गमक्कै भएकाले भित्र उज्यालो पनि थिएन। हिउँदमा अत्यधिक चिसो हुने भएकाले जुम्लामा बनेका पुराना घरमा ठूला झ्याल हुन्थेनन्। साना खोपा मात्र हुन्थे। जहाँ बिरालोबाहेक अरु केही छिर्न सक्थेनन्। झ्याल त्यति सानो हुनुका पछाडि चोर सहजै घरभित्र नपसुन् भनेर पनि हो। 

बाहिर गएर हेर्दा त हिउँ पर्न थालिसकेको थियो। ’भख्खर चडीपाइले जति पडेको छ (चराको पाइला डुब्नेजति)– मेरो कुरा सुनेपछि देवीलाल दाई वस्तुभाउलाई घाँस हाल्नका लागि आफ्नो घर जानुभयो। हिउँ जमेपछि घर चुहिने भएकाले म पनि थाँडामा (छत)मा माटो कम भएको ठाउँमा प्लास्टिक छोप्न गएँ।

एकसरो लिहिनो (एउटै रुखलाई बीचबीचमा काटेर छतमा जान बनाइएको भर्‍याङ) बाट तल झर्दैगर्दा माथि बाटोबाट कसैले बोलायो–एक कालु काकु आज रात ब्याउन्या होइन? यसो हेरेँ–डोजर रहेर। सायद यो लेख पढेपछि उसले यो नाम सुनेर हाँस्छ होला पनि र रिसाउँछ होला पनि। ‘यत्रो भइसके काका अझै त्यो नाम बिर्सेका छैनन्’ भनेर।

खास नाम उसको प्रेम हो। प्रेम चौलागाई धुनदाईको छोरा। उसको शरीरमा यति बल थियो कि घरका लागि भरोट (बीम) लिन जाँदा एकातिर एक्लै उठाउन सक्थ्यो। त्यसैले पनि उसको नाम हामीले गाउँमा डोजर राखेका थियौं। अहिले पनि उसलाई गाउँमा बोलाउने डोजर नै हो। त्यसो त गाउँमा कोही व्यक्ति छैन जसको सही नाम बोलाउनुको सट्टा कुनै पात्र या वस्तुसँग जोडेर अलग्गै नाम नराखिएको होस्। मेरा पनि अनेक नाम छन्– ‘सुरो, पर्‍या’ आदीआदी। नाम किन बिगारिन्छ र कसरी बिगारिन्छ यसका बारेमा अर्को कुनै लेखमा समेट्नेछु। अहिले भने ‘रात ब्याउने’ कुरातिर लागौं। 

Ncell 2
Ncell 2

‘कसका घरमा हो रात ब्याउने(पूरै रात छर्लंग जाग्राम बस्ने)?’ – उसले भन्यो कविका घरमा। मन झसंग भयो। ला त्यो घरमा त भ्याउँछ यार– मैले जवाफ दिएँ। किनकी रात ब्याउँदा कविको पुरानो घरको ओख्लो (धान, गहुँ जौ कुट्नका लागि घरभित्रै बनाइएको ढुंगाको ओखल) भित्रको अँध्यारो गोठमा बस्थ्यौं। त्यहाँ पहिल्यैदेखि भ्याउँछ(भूतले तर्साउने)  भन्ने सुनेका थियौं। त्यसैले हामी कहिलेकाँहि कविको घर जाँदा साझपख एक्लै त्यो ओखरबाहिर हिँड्न पनि डराउँथ्यौं। ‘ह्या के हुन्छ र हामी आठ/दश जना हुन्छम् त।’ तै पनि बाहा (बेलुका) सल्लाह गरौंला भनेर म घरभित्र छिरे। 

करिब बेलुका पाँच बजिसक्दा प्रेम, महिन्द्र, रुपेस, भादुर (बहादुर), राजकुमार, रमेश, राम, जीवन सबै बाटोमा हिउँ खेल्दै आए। उनीहरुको हातमा ट्यांका (डेक्ची) थियो। तल्लोघरदेखि जो जो रात ब्याउने हुन् उनीहरुको घरबाट सीमी, चामल, नुन, तेल, चिनी, बेसार लगायत सबै चाहिने वस्तु उठाउँदै आएका रहेछन्। हरेक वर्ष देउसीपछि पिकनिक खाने र बचेको सामग्रीको अनेक परिकार बनाएर हामी कसैको गोठमा राति बस्थेम साथीभाइ। अनेक परिकारहरु उपलब्ध भएका सामग्रीले बनाएर खाँदै रातभर गफिँदै बस्थेम। अझ त्यसरी बस्दा तास भने छुट्दैनथ्यो। जुतपत्ति खेल्दै रातभर रमाइलो गर्दै बिताउँथेम।

पुस १५ हाम्रा लागि विशेष दिन रात ब्याउनका लागि। कम्तिमा त्यही निउँमा भए पनि हामी साथीभाइ रातभर कसैको गोठमा बसेर गेडा चाउचाउ, चिनीरोटी, आलूचप, सेल लगायत बनाउँदै खाने र रातभर जाग्राम बस्थेम। भर्खर ५/६ मा पढ्दै गरेका हामी अझ तास (जुटपत्ती) खेल्नकै लागि त्यसरी राति जम्मा हुन्थेम। हाम्रो घरबाट पनि म र माइलदाइ जाने भएकाले दुई जनाले उठाउने भागको उठाएम् र कविको घरतिर लागेम। केहीले बारीतिर बार हालेका सुकेका दाउराहरु खोजी गरे। केही चामललाई पिठो बनाउन लागे। 

नभन्दै जुन गोठमा भ्याउँछ भन्थे। त्यही गोठमै बस्ने भयौं। तर १०/१२ जना भएकाले खासै डरको माहोल भने भएन। दुई/तीन जना गेडा चाउचाउ बनाउँदै कोही सेलरोटी त कोही चिनीरोटीका लागि पिठो मोल्दै थिए। केही भने एक खेलमा २ रुपैयाँ दिनेगरी तास खेल्दै थिए। त्यो पनि नयाँ वर्षमा दिनेगरी। किनकी हामीसँग त्यतिबेला पैसा हुन्थेन। घरबाट नयाँ वर्ष, दशैं तिहारमा पचास/सय रुपैयाँ दिन्थे। त्यतिबेला दिनेगरी हामी तास खेल्न लागेम। 

बनिसकेपछि खाँदै तास खेल्दै थिएम्। बाहिर सुनसान मौसम थियो। पानीपर्दा पो आवाज आउँछ तर हिउँ पर्दा भने निकै सुनसान, अँध्यारो रात हुन्छ। त्यतिबेला परालको कुन्यूउबाट मुसा निस्के नि २० मिटर पस खस्य्राङखुस्रुङ आवाज सुनिहाल्थ्यो। सबै एकनासले बसिरहेका थिए। त्यतिकैमा बाहिरबाट कोही रोएको आवाज आउन थाल्यो। एकछिन त बिरालो हो कि भन्ने भयो। तर पछि कोही बुढीमान्छे रोएकोजस्तै आवाज दोहोरिन थाल्यो। 

एक त हामी बुझ्ने भएदेखि नै त्यो गोठमा तर्साउँछ भन्ने सुनेका हामीलाई त्यति भए के चाहियो र डर लाग्नलाई। लगातार आवाज दोहोरिन थालेपछि जुटपत्तिमा रमाइरहेका सबै साथीभाइको सातो गयो। एकछिन/दुई छिन नभइ बारम्बार अनौठो आवाज दोहोरिन थाल्यो। त्यसपछि हामीभन्दा उमेरले केही ठूलाहरुको अनुहारमा डर मात्र छल्किन्थ्यो। तर हामी भने रुन थालिहालेम्। बाहिर निस्केर हेर्ने हिम्मत कसैको भएन। सबै रुन र कराउन थाले। त्यतिकैमा पुन्न बाजे (गाउँमा बोलाउने नाम) पूर्ण पण्डित काम्न थालिहाले। त्यहाँ नजिक भएकै कुनै आत्मालाई खानुअघि नचढाएका कारण रुष्ट भएको भन्दै धामी काम्न थाले पुन्नबाजे। गाउँमा अझै पनि केही नयाँ पकाउँदा मान्ने देवी देवता र पितृलाई नचढाए समाउन आउँछन् भन्ने मान्यता छ। 

हामी बालकलाई त्यो कुराले त्यतिबेला विश्वास नदिलाउने कुरै भएन। पछि सबैले जानेनम् भनेर विन्ती चढाउन थाले। तर पनि आवाज रोकिएन। करिब दुई घन्टाजति गोठभित्र रुवाबासी नै चल्यो। त्यतिकैमा बारिबाट ढोकामा कसैले ढकढक हान्यो। हाम्रो मुटुले ठाउँ नै छाड्यो। बिस्तारै स्वतन्त्रले ढोका खोलेपछि कविकी आमा पो रहिछन्। हाम्रो चिच्याहट सुनेपछि माथिल्लो तलामा सुतिरहेकी उनी तल आएकी थिइन्।

किन रोयौं के भयो? भन्दै सोधेपछि हामीसँग भएको घटनाबारे जानकारी गरायौं। उनले हाम्रो डर निकाल्दै उक्त ठाउँमा रुपी बुढी भएको र तर्साउने कुरा गलत रहेको बताइन्। अलिकति मुटुले काम गर्न थाले पनि फेरि केही थिएन भने पुन्नबाजे किन पतुरे (शरीरमा देउता चढेर काम्नु) त? भन्ने प्रश्नले घेरिरह्यो। पछि उनले यदि तर्साउँदो हो त हामी यतिका वर्षदेखि कसरी घरमा बसेम् होला? भन्ने सोधेपछि भने मनमा केही शितल भयो। 

उनी सम्झाएर गइन्। करिब रातिको १ बजिसकेको थियो। तर लगत्तै फेरि सोही आवाज दोहोरिन थाल्यो। त्यसपछि फेरि दिमागले काम गर्न छाड्यो। रोइकराई गर्न थालेपछि अकस्मात फेरि ढोकाबाहिर हाहाहाहा– हेर केटाकेटी डराएका ? भन्ने आवाज आयो। लगत्तै प्रेमले ढोका खोलेर हेर्दा कविको अंकल हरिभक्त दाइ पो रहेछन्। साँझपख हाम्रो खानपिनका लागि तयारी गर्दै गर्दा उनले आफू पनि आउने भनेका थिए। तर हामीले ठूला मान्छे किन आउनु र? भनेर आउन दिएका थिएनम्। त्यही भएर पनि उनले हामीलाई तर्साएका रहेछन्। 

हुन त यो घटना भएको करिब १४/१५ वर्ष बढी भइसक्यो। तै पनि आज पुस १५। घरमा त्यसरी साथीभाइसँग नबसेको धेरै भइसक्यो। हामी हरेक वर्ष त्यसरी नै मनाउँथेम्। एक अर्काबीचको त्यो प्रेम अहिले विरलै भेट्न पाइन्छ। कोही कामका लागि बाहिर त कोही त्यहिँ भएर पनि जिम्मेवारीका कारण दशैं तिहारमासमेत घर जाँदा यति रमाइलो गर्ने अवसर जुट्न पाउँदैन। पुस १५ केटाकेटीका लागि मात्र होइन। ठूला मानिसहरुका लागिसमेत विशेष दिन थियो। रातभर जाग्राम बस्ने अनेक खालका रोटीहरु बनाएर खाने तथा छोरीचेलीहरु माइतमा आउने विशेष दिन। 

मान्यताअनुसार जुम्लीहरुले पुस १५ को रातलाई वर्षकै लामो रातका रुपमा पनि मनाउँछन्। वसन्त ऋतुको आगमन हुँदै गरेको र महिनाको मध्यदिन परेको हुँदा यस दिनलाई कर्णालीवासीहरूले पर्वको रुपमा मनाउँदै आएका हुन्। रात भरी नसुतेरै जाग्राम बस्दा आयु लम्बिने जनविश्वास छ। सबै भन्दा लामो रात पुस पन्ध्र गते हुने र लामो रात नसुतेर बिताउँदा आयु पनि निकै लामो हुने जनविश्वास रहेको छ। 

जुम्लाको राधे कद्दु (फर्सी) र जुम्ली कद्दु पकाउने र रात भरी हासखेल गर्नेसमेत गर्दछन्। त्यसरी रातभर जाग्राम बसेपछि बिहानै उठेर नुहाइन्छ। ननुहाउनेलाई त सुँगुरको जुनी पाइन्छ भनेर जिस्क्याउनेसमेत गर्दछन्। सायद अत्यधिक चिसोका कारण हिउँदभरी नुहाउन कठिन हुने भएकाले यो पर्वलाई नुहाउने अवसरका रुपमा पनि लिइएको हुनुपर्छ। किनकी जाँडो याममा जुम्लामा पुस १५ र माघ १ गतेलाई अनिवार्य नुहाउने व्यवस्था छ। 

यसपाली पनि सम्झनामै रह्यो पुस पुन्नुवाँ। मैले यही आलेखमार्फत् सम्झिएँ। अर्कोपाली समय मिलेछ भने पक्कै आउनेछु त्यसरी नै रातभर नसुतेर रमाइलो गर्न। तिमीहरुचाहिँ रात ब्याउनु है साथ्यौ। 

प्रकाशित मिति: सोमबार, पुस १५, २०८१  १८:४०

नेपाललाइभमा प्रकाशित सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई nepallivenews@gmail.com मा पठाउनु होला।

प्रतिक्रिया दिनुहोस्
64x64
गोविन्द देवकोटा
लेखकबाट थप
हिउँले ढाकिएको जोखिमपूर्ण बाटोमा काँधमाथि बिरामी र देशको दुर्दशा दर्शाउने यो तस्बिर
नदी तटीय क्षेत्रसम्बन्धी सर्वोच्चको फैसलाविरुद्ध सत्तापक्ष-प्रतिपक्ष एकै ठाउँमा
सीता परित्याग: जानाजान थोपरिएको एक ‘सफेद’ झुट!
सम्बन्धित सामग्री
बैंकिङ्ग व्यवसायलाई उद्यमशीलताको भर उद्यमी भनेको धेरै जनामा एक जना सफल भएको हुन्छ । त्योपनि अथाह मेहनत, लगानी र ऋणको जोखिम उठाएर । उद्यमीमा पैसा कमाउने र बढाउने बेग्र इ... मंगलबार, वैशाख २, २०८२
हितेन्द्र र कुलमानको रिट हेर्न नमिल्नेमा शुक्रबार न्यायाधीश अब्दुल अजीज मुसलमानको इजलासले दुवैजनाको रिट एकैठाउँमा राखेर सुनुवाइ गर्न आदेश दिएको थियो। आइतबार, चैत १७, २०८१
चौरासी वर्षका क्यान्सरविजेताको जीवन वृत्तान्त ‘कालसँग कुस्ती’ सार्वजनिक आधुनिक ओखतिविज्ञान, आर्यूवेद तथा आध्यात्मिक अभ्यासका कारण चौरासी वर्षका क्याप्टेन आशबहादुर गुरुङ क्यान्सरमुक्त भएका हुन् । दिल्लीस्थ... आइतबार, फागुन १८, २०८१
ताजा समाचारसबै
इन्डोनेसियाविरुद्ध यू–१६ प्रसिद्ध जैसीले बताए सानदार शतक आइतबार, असार १५, २०८२
राष्ट्रपतिद्वारा धान दिवसको शुभकामना, आधुनिक कृषि प्रविधिको विकास गर्नुपर्नेमा जोड आइतबार, असार १५, २०८२
पर्वतको नेपानेमा जीप दुर्घटना, एकको मृत्यु, दुईजना घाइते आइतबार, असार १५, २०८२
गाजामा इजरायको पछिल्लो आक्रमणमा परी कम्तीमा ८१ जनाको मृत्यु आइतबार, असार १५, २०८२
उत्तरी पाकिस्तानमा भएको आत्मघाती हमलामा परी १३ सैनिकको मृत्यु आइतबार, असार १५, २०८२
सबै हेर्नुहोस
भिडियो ग्यालरीसबै
एसइईको नतिजा सार्वजनिक गर्न बोर्ड बैठक जारी, यस्तो छ परीक्षा बोर्डमा चहलपहल
एसइईको नतिजा सार्वजनिक गर्न बोर्ड बैठक जारी, यस्तो छ परीक्षा बोर्डमा चहलपहल शुक्रबार, असार १३, २०८२
राष्ट्रिय सभा (लाइभ)
राष्ट्रिय सभा (लाइभ) बिहीबार, असार १२, २०८२
प्रतिनिधि सभा बैठक (लाइभ)
प्रतिनिधि सभा बैठक (लाइभ) मंगलबार, असार १०, २०८२
प्रतिनिधि सभा बैठक (लाइभ)
प्रतिनिधि सभा बैठक (लाइभ) सोमबार, असार ९, २०८२
२०४६ पछि वडादेखि केन्द्रसम्म सत्तामा बसेकाको सम्पती छानविन गर्ने प्रस्ताव पार्टीबाटै पारित गर्नुपर्छ  :  गगन थापा, महामन्त्री नेपाली कांग्रेस
२०४६ पछि वडादेखि केन्द्रसम्म सत्तामा बसेकाको सम्पती छानविन गर्ने प्रस्ताव पार्टीबाटै पारित गर्नुपर्छ : गगन थापा, महामन्त्री नेपाली कांग्रेस आइतबार, असार ८, २०८२
सबै हेर्नुहोस
ट्रेण्डिङ
काठमाडौं गुर्खाजले रिटेन गर्‍यो ६ खेलाडी शनिबार, असार १४, २०८२
पूर्व राष्ट्रपति भण्डारीद्वारा एमालेको राजनीतिमा पुनः सक्रिय भएको घोषणा (पूर्णपाठ) शनिबार, असार १४, २०८२
गाउँपालिकाको लगानीले एसइई नतिजामा सुधार शनिबार, असार १४, २०८२
प्रतिनिधिसभाबाट नेपाल नागरिकता विधेयक पारित शनिबार, असार १४, २०८२
प्रधानमन्त्री ओली रोष्ट्रममा उभिदा रास्वपाका सांसदहरू बैठकबाट बाहिरिए शनिबार, असार १४, २०८२
सबै हेर्नुहोस
अन्तर्वार्ता
ब्रेन ट्युमर आकस्मिक रुपमा देखिने होइन, लक्षणलाई सामान्य रुपमा लिँदा गम्भीर हुन्छः डा राजीव झा, न्युरोसर्जन लक्ष्मी चौलागाईं
महाशिवरात्रिमा भगवान पशुपतिनाथको सहजै दर्शनको व्यवस्था गरिएको छ - डा. मिलनकुमार थापा नेपाल लाइभ
जलवायु परिवर्तनले जुम्लामा समेत डेंगु देखिन थालिसकेको छ : मेयर राजुसिंह कठायत  नेपाल लाइभ
सबै हेर्नुहोस
विचारसबै
विश्व सेतो दुबी दिवस : रोग छालाको, प्रश्न चेतनाको नेपाल लाइभ
प्रिय दाई गुटबन्दीको अन्त्य गरी लोकप्रिय पार्टी बनाउन योगदान दिनुहोस् ! ई. विश्वराज काफ्ले
खोपको महत्व र बालबालिकाको स्वास्थ्य सुरक्षामा हाम्रो भूमिका नेपाल लाइभ
ब्रेन ट्युमर आकस्मिक रुपमा देखिने होइन, लक्षणलाई सामान्य रुपमा लिँदा गम्भीर हुन्छः डा राजीव झा, न्युरोसर्जन लक्ष्मी चौलागाईं
सबै हेर्नुहोस
ब्लग
बैंकिङ्ग व्यवसायलाई उद्यमशीलताको भर मंगलबार, वैशाख २, २०८२
हितेन्द्र र कुलमानको रिट हेर्न नमिल्नेमा आइतबार, चैत १७, २०८१
चौरासी वर्षका क्यान्सरविजेताको जीवन वृत्तान्त ‘कालसँग कुस्ती’ सार्वजनिक आइतबार, फागुन १८, २०८१
सबै हेर्नुहोस
लोकप्रिय
कतारमा गरिएको आक्रमणमा इरानी राष्ट्रपतिले मागे माफी मंगलबार, असार १०, २०८२
टिकटकर बस्नेत पक्राउविरुद्ध सर्वोच्चमा बन्दीप्रत्यक्षीकरणको निवेदन, थुनामा राख्नुको कारण देखाउ आदेश जारी मंगलबार, असार १०, २०८२
इरानमा प्रयोग गरिएको बङ्कर–बस्टर बम के हो ? आइतबार, असार ८, २०८२
एसईईको नतिजा सार्वजनिक, ६२ प्रतिशत विद्यार्थी ग्रेडेड, ४८ हजार १७७ विशिष्ठ श्रेणीमा शुक्रबार, असार १३, २०८२
अमलालाई अदालत लगियो,आजै थुनछेक बहस आइतबार, असार ८, २०८२
सबै हेर्नुहोस
Nepal Live
Nepal Live

सम्पर्क ठेगाना

Nepal Live Publication Pvt. Ltd.,
Anamnagar, Kathmandu, Nepal

DEPARTMENT OF INFORMATION
AND BROADCASTING
Regd Number :

1568/ 076-077
अध्यक्ष : अनिल न्यौपाने

टेलिफोन

News Section: +977-1-5705056
Account : +977-1-5705056
Sales & Marketing: 9841877998 (विज्ञापनका लागि मात्र)
Telephone Number: 01-5907131

ईमेल

[email protected]
[email protected]

मेनु

  • गृहपृष्ठ
  • मुख्य समाचार
  • बिजनेस लाइभ
  • ईन्टरटेनमेन्ट लाइभ
  • स्पोर्टस लाइभ
  • महाधिवेशन विशेष
  • अभिलेख
  • कोरोना अपडेट
  • स्थानीय निर्वाचन
  • प्रतिनिधि सभाकाे निर्वाचन
  • युनिकोड
Nepal Live

सूचना विभाग दर्ता नं.

१५६९/०७६-७७

ईमेल

[email protected]
© 2025 Nepal Live. All rights reserved. Site by: SoftNEP
सर्च गर्नुहोस्