रुबीको ‘अपराध’

साहित्य डबली

रुबीको ‘अपराध’

सुशील चौधरी शनिबार, कात्तिक ६, २०७८ ११:५९

रुबी,
तिमीले किन बुझेनौ
आफ्नै नामको अर्थ?
तिमी त माणिक्य रत्न हौ
जुन चिज
तथाकथित अमिरहरुको साथमा मात्र रहनु पर्छ।

तिमीले त झुपडीमा टल्केर
अँध्यारा कुनामा ज्योति छर्ने धृष्टता गर्‍यौ।
आवाजविहीनको आवाज बन्न खोज्यौ
दृष्टिविहीनमा दृष्टिकोण उमार्न खोज्यौ
त्यही त ‘अपराध’ गर्‍यौ।

त्यसैले तिमी
राज्यसत्ताको आँखाको तारो बन्यौ।

शरदीय खुशियालीको मौसममा
उनीहरुको निदहराम गरिदियौ।
उनीहरुको
अमुक घटनाप्रतिको नाटकीय अनुसन्धानलाई
चुनौती दियौ।
तिम्रै कारणले कतिको
सरुवा र बढुवा रोकियो होला!
कतिको रियल-स्टेट मार्केटमा धक्का लाग्यो होला!
कतिको पारिवारिक रवाफ त
कतिको राजनीतिक जीवनका
पानी फेरिए होला।
त्यसैले दर्शनढुंगामा ठक्कर लाग्यो
त्यही त तिमीले ‘अपराध’ गर्‍यौ।

सङ्लो पानी र वासन्ती हावासरी बहिरहेको
उनीहरुको जीवनचर्यामा
तिमी बाढी बनी पसिदियौ
आँधी बनि बहिदियौ
त्यतिमात्र कहाँ हो र!
उनीहरुको आलिसान सपनाको महलमा
चट्याङ बनी बज्रिदियौ
सत्ताको ‘जनप्रिय सुकोमल मुखौटा’
धुजाधुजा पारेर च्यातिदियौ
त्यही त तिमीले ‘अपराध’ गर्‍यौ।

तिम्रो चालले,
न्यायका ठेकेदारहरुको नियतको पर्दा उदांगो हुँदा
तिमीलाई कवाफ र बिर्यानीले स्वागत गर्दथे त उनीहरुले?
मार्क्स जिजुबाजेले त
दुईसय वर्ष पहिलेनै भनिदिएका थिए त
राज्यसत्ता हिंस्रक हुन्छ।
सुनाएनन् कसैले त्यो वर्गसंघर्षको गाथा?

तिमीले नकुन्नी र निर्मलामाथि भएको
अक्ष्यम्य अपराधविरुद्ध
ज्ञापनपत्र, धर्ना, अनसन, पदयात्रा गरेर
सत्तालाई किन गिज्यायौ?
‘नेपालगन्जिया चेतना’लाई दुत्कार्दै
‘कम्फर्टेबल’ सरकारलाई लल्कार्न
किन काठमाण्डौको नाभी
अर्थात् माइतिघरमा पलेटी कसेर
‘न्यायको भजन’ गायौ?
त्यही त तिमीले अपराध गर्‍यौ।

रुबी,
सायद, तिमीले पढ्यौ
मुहम्मद र अदीजापुत्री विदुषी फातिमा
अर्थात्, जहरा, सिद्दीका ताहिरा, जाकिरा राजिकाको गाथा
योगमायाको जलसमाधिको कथा
सायद सुन्यौ कि
सिमोन द विभोरको दर्शन
र कमला भासिनका लैगिक हिंसाविरुद्धको स्वर
पक्कै पढ्यौ होला
तसलिमा नसरिनको उपन्यास
‘लज्जा’ र ‘आइमाइको हकमा’
हो, पढिरहनू यस्तै यस्तै मुक्तिको कथा
लडिरहनू झाँसीकी रानी जसरी
न्याय, समानता र स्वाभिमानका लागि
हेरौँला हामीले पनि कहिलेसम्म टिक्दारहेछन्
सम्वेदनहीन सत्ताधारीहरु
पीडितका आँसुको भेलमा पौडी खेलेर।