पर्वत–घरपरिवारको सुन्दर भविष्यको सपना बोकेर साउदी अरब फर्किएको मात्र आठ महिना पुगेको थियो। धन कमाउने, राम्रो शिक्षादीक्षा दिने, सुखसयलसँग बस्ने सपना बोकेर साउदी अरबमा पसिना बगाइरहेका विकास विक दिनभर ड्युटीमै थिए।
साँझ निवास फर्केर घरपरिवारसँग बोल्नका लागि १४ वर्षीय छोरा जेनिशलाई फोन गरेर भिडियोकलमा आउन आग्रह गरे। साँझ ७ बजेको थियो। श्रीमती कमला खेत रोपेर घर आइसकेकी थिइनन्। जेनिशले आफ्नो मोबाइलमा ब्यालेन्स सकिएकाले ममि आएपछि भिडियोकल गर्छु भने।
परिवारसँग दुःखसुखका कुरा गर्ने पर्खाइमा थिए विकास। तर उनको पर्खाइ जीवनभर नफर्किने गरी अस्ताएको छ। जीवनमा एकाएक बज्रपात भएको छ।
लामो समय छोराको फोन नआएपछि राति ८ बजेतिर फेरि विकासले फोन गरे। तर फोन लागेन । सोचे-ठूलो पानी परेर स्वीचअफ गरेर सुते होलान्। घरमा छोराछोरी र श्रीमती, आफू खाडीमा । थिए थुप्रै रहर, सपना अनि गरिएका कल्पनाहरु।
राति ११ बजे उनले सामाजिक सञ्जालमा देखे–पर्वतको दुर्लुङमा पहिरोले दुई घर पुरिएछन् र नौ जना बेपत्ता भएछन्। तुलबहादुर र कमलाको घर पुरिएको भन्ने समाचार पढ्दा पनि उनलाई विश्वास लागेन आफ्नी श्रीमती पनि त्यसमा परिन् भन्ने। किनकि गाउँमा कमला नाम गरेका महिला अरु पनि थिए। त्यतिन्जेलसम्म उनी खाना खाइवरी सुत्ने तयारीमा थिए। त्यत्तिकैमा साथीहरु कोठामा आइपुगे र गाउँमा खासै केही नभएको, अन्य ठाउँमा पहिरो गएको भन्दै सान्त्वना दिन थाले।
पहिरो जान्छ भनेर विकासलाई कल्पना नै थिएन किनकि उक्त ठाउँ दुर्लुङकै फराकिलो र बलियोमध्येको मानिन्थ्यो। त्यहाँ कहिल्यै पहिरो जाँदैन भनेर आठ वर्षअघि जग्गा किनेर घर बनाएका थिए उनले। मनमा धेरै डर, थोरै आशंका पैदा हुँदाहुँदै उनको मनले मानिरहेको थिएन किनकि साथीहरुले विकासलाई मोबाइल हेर्न रोकेका थिए।
सत्य घटना कतिबेर लुक्थ्यो र १ बिस्तारै आफ्ना साथीहरुको फोन वार्तालापमा उनले थाहा पाए पहिरोमा श्रीमती, छोरा र छोरी पुरिइसकेछन्। विकास एकाएक बेहोस भए। त्यसपछि साथीभाइ र कार्यरत कम्पनीको पहलमा सात दिनमा घर आइपुगे । क्वारेन्टाइनमा बसे। क्वारेन्टाइनको बसाइ पूरा गरेपछि गत शनिबार कोरोना परीक्षणको रिपोर्टसमेत आयो। अनि बाहिर निस्किए।
क्वारेन्टाइनबाट निस्कनेबित्तिकै उनी आफ्नो पुरिएको घर हेर्न गए। तर हेर्न सकेनन्। फेरि बेहोस भए। अहिले पनि पटक–पटक श्रीमती, छोरा र छोरी सम्झेर भक्कानिएर रुने गर्छन्।
विकास गत भदौमा एक महिना घर बसेर साउदी फर्किएका थिए।। गत जेठ १५ गते नै घर आउने तयारीमा थिए। तर लकडाउनका कारण रोकिएका थिए। भन्छन्, ‘लकडाउन नभएको भए पनि श्रीमती र छोराछोरीको मुख देख्न पाउने रहेछु, तर के गर्नु दैवले सबै चकनाचुर पारिदियो।’
१२ वर्षभन्दा लामो समय खाडीमा बिताएका ३२ वर्षीय विकास गाउँमै फर्केर केही गर्ने सोचमा थिए। ‘अहिले केही सोच्नै सकेको छैन, छोराछोरी र श्रीमती मरेजस्तै लाग्दैन, ’ उनी भन्छन्। आफू विदेशमा भए पनि दैनिक एक÷डेढ घण्टा छोराछोरीसित कुराकानी गर्ने गरेको उनी बताउछन्। पटक–पटक भक्कानिएका विकासले भने, ‘आखिर जीवन केही पनि रहेनछ।’
त्यस्तै पहिरोमा आमाबाबु र आफैँले जन्माएका छोरा र छोरी गुमाएका मृतक तुलबहादुर थापाका छोरा अमरबहादुर पनि रोएको रोयै गर्छन्। ‘न पालनपोषण गर्ने आमाबाबु रहे, न जन्माएका छोराछोरी नै, जीवनमा यस्तो बज्रपात कसैलाई नपरोस्’, उनले भने, ‘आफू र श्रीमती घरभन्दा २०० मिटर टाढा रहेको पसलमा रहेकाले बाँच्न सफल भएको उनले बताए।
गत जेठ ३१ को राति पर्वतको दुर्लुङमा बस्ती माथिबाट आएको पहिरोले पुरिएर ५३ वर्षीय तुलबहादुर थापा, उनकी श्रीमती ५२ वर्षीया मीनकुमारी, नातिनी आठ वर्षीया बिबिशा र नाति १४ वर्षीय सम्राट, तुलबहादुरकी विवाहित छोरी ३४ वर्षीया दीपा थापा र दीपाका छोरा १७ वर्षीय विवेकको मृत्यु भएको थियो। त्यसैगरी विकास विककी श्रीमती ३२ वर्षीया कमला विक तथा उनकी छोरी आठ वर्षीया प्रमिशा र १४ वर्षीय छोरा जेनिशको ज्यान गएको थियो।
नेपाललाइभमा प्रकाशित सामग्रीबारे कुनै गुनासो,
सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई nepallivenews@gmail.com मा
पठाउनु होला।
