म सडकको मालिक

साहित्य डबली

कविताम सडकको मालिक

विश्वरसिंह मेवाहाङ शनिबार, असार ३२, २०७९ ११:३९

म सडकको मालिक
मेरो खरबार, मेरो घरबार र मेरो दरबार
यो सडकभन्दा अन्त कहीँ छैन।

म सडकमै जन्मिए, सडकमै हुर्किएँ र सडकमै मर्दैछु
म सडकमै लडेँ, सडकमै उठेँ र सडकमै बढ्दैछु
मलाई सडकले धेरै पटक छाडेर गयो
तर, मैले कहिल्यै सडकलाई छाडिँन
सडकलाई पछ्याउँदै पछ्याउँदै
अहिले म सडकको राजधानीमा आइपुगेको छु।

सडक मेरो लागि एउटा ठूलो विश्वविद्यालय हो
जहाँ जीवन संघर्षका थुप्रै पीएचडी गरेको छु।

सडकले मलाई पालेको छ
बदलामा मैले सडक टालेको छु
सडकले मलाई ओत दिएको छ
सट्टामा मैले नेतालाई भोट दिएको छु
सडकले मलाई जीवनदान दिएको छ
मैले सडकलाई माया दिएको छु।

तर तिमी मलाई सडकबाट लखेट्न खोज्छौ
तिमी र सडकबीच के नाता छ?

तिमी सडकमा गाडी गुडाउँछौ
म सडकमा पेट गुडाउँछु
तिमी सडकमा अभिमान देखाउँछौ
म सडकमा स्वभिमान देखाउँछु
तिमी सडकमा फोहोर फ्याक्दै हिँड्छौ
म सडकमा फोहोर उठाउँदै हिँड्छु
तिमी घरको झ्यालबाट सानो क्षितिज हेर्छौ
म सडकबाट विशाल दुनियाँ हेर्छु।

तिमीसँग मेरो तुलना हुनै सक्दैन
हात्ती र हात्तीछाप उस्तै होइन।

कहाँ मेरो सडकको गीत, कहाँ तिम्रो आधुनिक र्‍याप
कहाँ मेरो धुलाम्य आँखा, कहाँ तिम्रो फेसनेबल चस्मा
कहाँ मेरो थोत्रो ठेलागाडा, कहाँ तिम्रो चिल्लो पजेरो
कहाँ मेरो आकाश देखिने झुपडी,
कहाँ तिम्रो आकाश छुने महल
म सडकबाट हिँडेर सडकमै पुग्छु,
तिमी सडकबाट हिँडेर महलमा पुग्छौ
म सडकलाई आफ्नो ठान्छु
तिमी आफ्नालाई सडक ठान्छौ
तिम्रो शहर बनाउने रहर
मेरो शहरमा जिउने कहर।

तिम्रो र मेरो ओढ्ने आकाश त एउटै हो
तर टेक्ने धर्ती नितान्त फरक पर्‍यो।

तिमी दरबारको मालिक हौ
म सडकको मालिक हुँ
तिमी सडकमा हिँड्न पनि सक्दैनौ
म त सडकमा सुत्न सक्छु
तिमी सडकमा खर्च गर्छौ
म सडकमा आम्दानी गर्छु
तिमी सडकमा सास पनि फेर्न सक्दैनौ
म सडकबाट व्यवस्था फेर्न सक्छु।

तिमी मेरो स्वमित्व खोस्ने प्रयास नगर
स्वामित्वको लडाइँ निकै भयानक हुन्छ।

इतिहास हेर
मैले सडकमा धेरै क्रान्ति जन्माएको छु
तिम्रो सिंहसानको मूलबाटो यहीबाट कोरेको छु
तिमीले खाने हरेक सलामीको लागि
मैले सडकमा धेरै बलिदानी गरेको छु
तिमीले दिने हरेक हुकुममा
मैले सडकबाट शक्ति दिएको छु
तिम्रो शासनको हर लोकप्रियतामा
मैले सडकमा धेरै बदनामी कमाएको छु
जेलमा कोचिएको छु
नेलमा ठोकिएको छु
झेलमा फसेको छु
भेलमा बगेको छु।

तैपनि म अझै सडकमै छु
तिमी कहाँ छौ? मलाई मतलब भएन।

मैले जे जति पाएको छु
त्यो सडकमै पाएको छु
भोक मेटाएको छु
प्यास मेटाएको छु
चिचिभुँडी भरेको छु
एक धरो लगाइदिएको छु
दुई अक्षर पढाएको छु
एक ट्याबलेट सिटामोल खाएको छु।

तिम्रो इज्जतको लागि म सडक छोड्न सक्दिनँ
तिम्रो अस्तित्वको लागि म मर्न सक्दिनँ।

याद गर
तिम्रो सत्ताले त मलाई पाल्न सकेन
कम्तीमा सडकले त मलाई पालेको छ
त्यसैले म सडकको मालिक
मेरो स्वामित्व खोसेर
तिमी मालिक बन्ने प्रयास नगर
स्वामित्वको लडाइँ निकै भयानक हुन्छ।

नेपाललाइभमा प्रकाशित सामग्रीबारे कुनै गुनासो, सूचना तथा सुझाव भए हामीलाई nepallivenews@gmail.com मा पठाउनु होला।